ENERGIE

ENERGIE

Door Giuseppe De Simone

(MAART-APRIL 2020)

 

In deze moeilijke dagen hebben we de energie nodig om met het coronavirus om te gaan. Dus nu ga ik het hebben over energie.

Op school leerde ik dat elektrische energie ontstaat door het elektrische potentiaalverschil tussen positieve en negatieve ladingen.

In de maanden maart en april 2020 ontdekte ik een nieuw soort potentieel verschil dat me de energie gaf om de lockdown in Italië en in mijn stad Carovigno, in Zuid-Italië, het hoofd te bieden.

Dit potentiaalverschil bestaat uit 3 elementen.

I element: jongens en meisjes (16-19 jaar)

29 februari was de “Dag van de Zeldzame Ziekte” en ik tekende “mijn muur” om mijn isolement weer te geven dat veroorzaakt wordt door Erdheim-Chester. Vier dagen later, op 4 maart, gebeurde er iets waardoor ik uit mijn isolement kwam: Ik werd opgeroepen als invaldocent (ik geef les in filosofie en geschiedenis op de middelbare school) in de nabijgelegen stad Oria. Ik gaf twee dagen les en op 6 maart werden alle scholen in Italië gesloten. De lockdown was begonnen.

Het Italiaanse schoolsysteem moest plotseling overschakelen op afstandsonderwijs. Dat was niet gemakkelijk. Ik moest begrijpen hoe ik met leerlingen moest communiceren en hoe ik les op afstand moest geven (met Skype), maar ik moest vooral begrijpen hoe ik een band kon opbouwen met kinderen die ik nog nooit had gezien.

Maar zelfs op dit “vreemde” moment lieten de jongens zich niet uit het veld slaan: ze waren stipt op tijd bij de videolessen en stipt bij het afgeven van het huiswerk. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat ze graag in de wereld van volwassenen stappen om hun zegje te doen en hun oplossingen voor te stellen.

Ze zijn vasthoudend en ongeduldig om de toekomst tegemoet te treden: dit heeft me veel positiviteit gegeven.

Op 31 maart eindigde mijn vervanging.

II element: kinderen (10-12 jaar)

Na de videolessen op school met Skype realiseerde ik me dat zelfs als we thuis gesloten zijn, we dichter bij elkaar staan dan ooit: dankzij de technologie worden afstanden gereduceerd tot nul. Dus begon ik elke week een videogesprek te voeren met twee Amerikaanse vrienden (Joe Lofaro uit Tennessee en Miguel Kaline uit Florida) en voerde ik ook een videogesprek met andere Italiaanse Erdheim-Chester patiënten.

Dus bedacht ik een nieuwe activiteit met de kinderen van mijn stad, Carovigno: we maakten samen een podcast (het heet Tele-podcast, omdat het een podcast op afstand is). In groepjes van drie interviewden ze volwassenen met behulp van hun smartphone.

Het zijn kinderen van 10-12 jaar oud en ze zijn nieuwsgierig om de wereld te ontdekken en nieuwe dingen uit te proberen. Hun enthousiasme en nieuwsgierigheid gaven mij ook positiviteit.

III element: Pasquale (92 jaar oud)

Maar laten we teruggaan naar de energie waar ik het in het begin over had.

Je zult denken dat mijn energie voor de maanden maart en april 2020 afkomstig is van de jongens en kinderen waar ik het over had. Nee, hun nieuwsgierigheid en vasthoudendheid gaven me hoop, maar het is nog geen energie omdat het niet genoeg is om een potentieel verschil te maken.

Er ontbreekt nog een derde element: mijn opa Pasquale. Hij is 92 jaar oud en woont vlakbij mijn huis. Als ik met hem praat, vertelt hij altijd over zijn vader die in 1913 naar Amerika emigreerde en 7 jaar later terugkeerde.

De laatste twee maanden vertelt hij me vaak dat toen hij een kind was zijn moeder hem vertelde dat “er tijdens de Spaanse grieppandemie zoveel doden waren in Carovigno dat ze direct naar het kerkhof werden gebracht zonder zelfs maar naar de kerken te gaan voor de begrafenisritus”.

Elke keer als ik met mijn grootvader praat, begrijp ik dat ik niet de meest ellendige in de geschiedenis ben en dat de mensheid in het verleden al zeer moeilijke beproevingen heeft overwonnen, zoals de “Spaanse griep” tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Leeftijd-potentieel-verschil (Oud-Jong): mijn bron van energie

Hier zijn nu alle elementen.

De nieuwe energiebron die ik in deze 2 moeilijke maanden heb ontdekt, komt voort uit een potentiaalverschil, zoals elektriciteit, maar het is een vreemde: leeftijd-potentiaalverschil.

Als we de strijdlustige visie en de nieuwsgierigheid van de jongens en kinderen die ik in april en maart 2020 heb gekend, samenvoegen met de serene visie van het verleden van mijn grootvader Pasquale, ontstaat er een energiestroom die me in staat heeft gesteld om deze twee moeilijke maanden het hoofd te bieden.

Natuurlijk maak ik me (net als iedereen) grote zorgen over de toekomst.

Maar als wat ik tot nu toe heb gezegd waar is … laten we dan dit eens overwegen: Ik voel me 100 jaar in mijn lichaam (vanwege Erdheim-Chester), maar ik ben 35 in mijn hoofd (dit is mijn echte leeftijd).

100-35 = 65.

Ik kan energie produceren die gelijk is aan een leeftijdsverschil van 65 jaar.

Ik hoop dat het genoeg is voor mij.

Ciao voor iedereen.

Giuseppe De Simone

PS

Ik geloof dat we allemaal een “bron van energie” zijn als we in onszelf een leeftijdspotentieel verschil vinden tussen een jong deel (nieuwsgierig en vasthoudend) en een oud deel (wijs, die al moeilijkheden heeft overwonnen).