Nicole Coufal, MD, Ph.D. (University of California, San Diego US)
Το 2019, ένα βραβείο 50.000 δολαρίων για νέους ερευνητές χορηγήθηκε στη Nicole Coufal από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο. Τίτλος της μελέτης: “Η έρευνα για την ανάπτυξη της έρευνας στην Ελλάδα”: “Παθοφυσιολογία της νευροεκφυλιστικής Erdheim-Chester Disease and Langerhans Cell Histiocytosis” Ο μακροπρόθεσμος στόχος αυτού του έργου είναι όχι μόνο να βελτιώσει την κατανόηση της νευροεκφύλισης που σχετίζεται με το ECD και την LCH (Langerhans Cell Histiocytosis), αλλά και να δημιουργήσει υποθέσεις και μοντέλα που θα επιτρέψουν τη δημιουργία νέων παραδειγμάτων διαλογής φαρμάκων για τη βελτίωση της θεραπείας της καταστροφικής νευρολογικής μορφής αυτής της νόσου.
Ποσό: USD
Τελική έκθεση
Νευρολογικά συμπτώματα και νευροεκφυλισμός εμφανίζονται τόσο στην ιστιοκυττάρωση των κυττάρων Langerhans (LCH) όσο και στην Erdheim-Chester νόσο (ECD) και ποικίλλουν από λευκοεγκεφαλοπάθεια έως όψιμη προοδευτική νευροεκφύλιση, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν ενδείξεις ενεργού απομυελίνωσης. Η μικρογλοία είναι τα ανοσοποιητικά κύτταρα του εγκεφάλου και εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό στη νευροεκφυλιστική νόσο. Γενικά, η μικρογλοία στις νευροεκφυλιστικές διαταραχές θεωρείται συχνά ως δευτερογενής διαδικασία και δεν είναι σαφές αν η ενεργοποίηση της μικρογλοίας είναι προστατευτική ή επιβλαβής. Ένας πιθανός τρόπος με τον οποίο η μεταλλαγή που μεταφέρεται στο αίμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νευροεκφυλισμό στην LCH και στο ECD είναι ότι τα κύτταρα του αίματος που φέρουν τη μετάλλαξη μετατρέπονται σε ανώμαλη μικρογλοία και αυτή η ενεργοποιημένη μικρογλοία με μετάλλαξη BRAF προκαλεί εγκεφαλική βλάβη και τελικά νευροεκφυλιστικά συμπτώματα. Ωστόσο, τα δεδομένα σε ανθρώπους ασθενείς μέχρι σήμερα είναι περιορισμένα και δεν υπάρχουν προς το παρόν ανθρώπινα μοντέλα για την LCH ή το ECD – ούτε για τον νευροεκφυλισμό ούτε για την LCH/ECD γενικά. Ο νευροεκφυλισμός τόσο στην LCH όσο και στο ECD ανταποκρίνεται ποικιλοτρόπως στη θεραπεία και είναι συχνά εξουθενωτικός.
Δημιουργήσαμε το πρώτο ανθρώπινο μοντέλο της LCH/ECD σε πιάτο χρησιμοποιώντας δείγματα αίματος που προέρχονται από ασθενείς για να δημιουργήσουμε βλαστικά κύτταρα ειδικά για τον ασθενή (επαγόμενα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα) για να δημιουργήσουμε μικρογλοία από την ίδια κυτταρική σειρά ασθενούς που φέρει μία από τις πιο κοινές μεταλλάξεις που παρατηρούνται σε ασθενείς με LCH/ECD, τη μετάλλαξη BRAF(V600E). Διαπιστώσαμε ότι η μικρογλοία με τη μετάλλαξη BRAF(V600E) είναι περισσότερο ενεργοποιημένη και υπερφλεγμονώδης, αλλά έχει επίσης ένα συγκεκριμένο ελάττωμα στην ικανότητά της να φαγοκυτταρώνει νευροεκφυλιστικά σχετικά ερεθίσματα, όπως το αμυλοειδές βήτα, ενώ η φυσιολογική φαγοκυττάρωση είναι άθικτη. Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους η μικρογλοία που φέρει μετάλλαξη BRAF(V600E) μπορεί να συμβάλει στη νευροεκφύλιση – όχι μόνο μέσω φλεγμονής αλλά και μέσω αδυναμίας να καθαρίσει σωστά τον εγκέφαλο από πρωτεΐνες που σχετίζονται με τη νευροεκφύλιση, όπως οι πλάκες αμυλοειδούς.